Κι όπως πηγαιναμε μεσ'την αυγή με τον καπνό στο στήθος, είδαμε θαύματα. 

Είδες τον πρώτο άνθρωπο να βγαίνει απο τη λάσπη. 

"Κανείς δεν μας κοιτάζει τώρα". Μίλησε.

Ενιαίος ο ουρανός- Καλυψες τους ξαφνικούς σου φόβους.

Τί σκέφτηκα-

έξι το πρωί- και όπως ζούσα - ένα καινούργιο όνειρο με κατακτούσε.

Μας όριζε. 

Εμένα και εσένα.

Ζωή μου.

Τότε-σταμάτησαν οι λέξεις μας να σημαίνουν.

Κανείς δεν καταλάβαινε.

Τί λέμε- τί θαύμα μεσα στο όνειρο υπήρξε.

Κι όπως πηγαίναμε- Ζωή μου- μεσ΄την αυγή με τον καπνό στο στήθος, 

έπαψαν οι άλλοι κι υπήρξαμε εμείς.  

walk alone-str4y

Και λένε οι σκέψεις πως άλλα όνειρα μας κυνηγούν -για να σκοτώσουν τα παλιά.

Αυτά που πάλιωσαν κι ερχονται την αυγή -μαζί με τα αληθινά σου μάτια- να σου ζητήσουν συγχώρεση- και αλλότινά να μην είναι.