23.01.2011

Αφήσα την Αθήνα πίσω μου.

Κυριακή πρωϊ- ο νέος κήπος ξαπλώνει στο πρώτο φως του ήλιου.
Τα παιδια κοιμουνται ακόμη.
Φτιαχνω καφε.
Ο καθρεφτης εκει.
Ξυρίζω τα μαλλια μου, φευγει το βαρος του κόσμου απο πάνω μου.
Πίνω καφέ.
Βαζω το κόκκινο παντελόνι-(αυτό που "δε μου πάει")

Ο Jeff Bridges μιλάει τη μουσική του
και εγω ταξιδεύω στις μακρινές σκέψεις κοντινών ψυχών.

Είναι πρωϊ ακόμη.
Μα σημερα όλη τη μερα πρωϊ θα είναι...


χρόνος

Κυκλος ο χρόνος
-γεμάτος τροχιές παράλληλες
-τροχιες με ανθρωπους στα συρματά τους
-γυρω απο μόνο ένα σημαντικό (εντελώς ασήμαντο) κέντρο.


Και εγω ζηταω σπείρες /μπλεγμενες/μεταξυ των αστεριών /των σκουπιδιών του διαστηματος/
Και εγω δενω τα συρματα/
Και εγω χαλάω τις τροχιες/τη συνέπεια του χρόνου/πηδαω απο τροχιες στο κενό/αγαπάω τους πιο αδυναμους /(κρατιουνται με δυσκολια πια)

χορευω μεσα στο χρόνο /ανακατευω τα λεπτα του.





older posts