Ραγίζω ραγίζεις

γυαλινη πολη
μεσα στο ράγισμα του κοσμου
ανάμεσα σε θολές ανάσες
γυαλινη κουκλα
μεσα στο ράγισμα του χρόνου
ανάμεσα σε δέκα γέννες
γυαλινη ελπιδα
γυάλινη ελπίδα
μεσα στο ράγισμα του πόνου
ανάμεσα σε βραχνές ανάσες.

Κατσε
να σου πω
για τις πληγές 

κατσε 
να σου πω
για την ελπίδα που σε εφερε σε εμενα νεκρό.

Κι αν σπασω 
πάλι το ίδιο θα είναι.





treasure

Κοιτάς.

Εγώ ειμαι.

πάνω

ψηλά

και εσυ ο αερας

που θα με φέρει κοντά σου 

και σε αυτη τη ζωή.







older posts