Το μπλέ της πλατείας.

Θέλω το παλιό καφέ. 
Αυτό με τις μεγάλες τζαμαρίες και τα ξύλινα παλιά τραπέζια. 
Κάτω από τα μπλέ του πρώτου κτιρίου να αγκαλιάσω ξανά τις ιστορίες της πλατείας.
Να έρθεις εσύ -και όλοι οι φίλοι-να μιλήσουμε για ποιήματα, για όνειρα, για νέες ιδέες. 
Να είμαστε πάλι ενθουσιασμένοι-με το αύριο. 
Θέλω να σηκώσουμε ξανά τη ζωή μας.
Θέλω να γελάς.\Να κλαίς.
Δυνατά.

Σα να ζείς.
Αληθινά.
Οπως θα έπρεπε.

κι όχι να κρύβεσαι .

Θέλω το παλιό μας καφέ.
Αυτό που ήξερες πως θα με βρείς-για να μιλήσεις για όνειρα.

Με τα παλιά χαραγμένα τραπέζια.
Εκείνα που άλλαξαν, για να περνάει η ζωή αδιάφορα
χωρίς παλιές χαρακιές.





older posts