Η σκηνή στα κόκκινα. Δική μου και δική σου.
Φωτογραφία στους τοίχους του Cafe η ανάμνησή μας.
Εσύ σκυφτός και εγώ στα γόνατά σου.
Εσύ μιλάς και εγώ τα ανασαίνω...
Προετοιμασία ηχογράφησης:
Ψάχνω σε δωμάτια να βρω παλιούς στίχους
ξύπνησε η φωνή και περιμένει.
Φορώ το κατακόκκινο κραγιόν μου,
να πάρω τη γεύση θεάς στα χείλη
και μόνο τότε ηχογραφώ.
Τα ακουστικά με αποκλείουν από τον έξω κόσμο.
Μια γουλιά Βότκα και ξεκινώ.
Τραγούδι.
5 comments:
πρόσκληση χοροπηδηχτη
...κλεινεις τα ματια
αγγιζεις σκληρο μεταλλο
τα φωτα επεσαν χαμηλα
και τα συναισθηματα
μονο τα δικα σου...
Και ειναι ομορφα...
Θα φθάσεις πάλι νότες και λέξεις στον ουρανό.
Εκεί που μόνο οι προσευχές φθάνουν.
Ας ήταν τουλάχιστον να ακούγαμε λίγη από τούτη την κατάθεση…
θα βρω τρόπο να ακούσεις ήχε μου.
θα σου στείλω μικρές σταγόνες ζωής όταν τα σύννεφα μου είναι έτοιμα να βγάλουν.
καλή σου ημέρα καλέ μου**
stereotype**
τα συναισθήματα δεν είναι δικά μου. αγωγός είμαι και μέσα μου ρέει ενέργεια άλλων.
το σκληρό μέταλλο ομφάλιος λώρος με τη ζωή.
Post a Comment