Αγαπημένε..
Η σκηνή στα κόκκινα. Δική μου και δική σου.
Φωτογραφία στους τοίχους του Cafe η ανάμνησή μας.
Εσύ σκυφτός και εγώ στα γόνατά σου.
Εσύ μιλάς και εγώ τα ανασαίνω...










Προετοιμασία ηχογράφησης:
Ψάχνω σε δωμάτια να βρω παλιούς στίχους
ξύπνησε η φωνή και περιμένει.
Φορώ το κατακόκκινο κραγιόν μου,
να πάρω τη γεύση θεάς στα χείλη
και μόνο τότε ηχογραφώ.
Τα ακουστικά με αποκλείουν από τον έξω κόσμο.
Μια γουλιά Βότκα και ξεκινώ.
Τραγούδι.

Λίγο πριν

Μικροφωνίζω.
Διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο επαναλαμβάνω τα λόγια μου. Χρειάζομαι άλλους ρόλους να φορέσω.
Ξεφτίζω μωρό μου.
Σκορπιες σκέψεις μου βάζουν ταχύτητες. Τόσα χρόνια σιωπής δικαιούμαι τον γραπτό λόγο . Με έριξαν που δεν μου τον έδωσαν.
Δεν ξέρω να γράφω. Δεν ξέρω να μιλώ. Δεν έχω λέξεις δικές μου.
Φανάρι κόκκινο.
Στίχοι διακόπτουν τη σκέψη.
Τί μου ήρθε..
Παύλος. Ο μικρός.
"Θα 'ρθει μια μέρα ένα παιδί, τη μέρα που θα επιστρέψεις. Θα 'ρθει αυτό μην το γυρέψεις - και θα σου πεί..Αερικό είσαι. Αερικό...".
Πράσινο.
Ανακτώ τις αισθήσεις μου. Ταχύτητα.
Πλησιάζω στο βωμό μου.
Δεν μου χαρίστηκε ο γραπτός λόγος, μόνο φωνή ηλεκτρική .
Κι αυτή προσφέρω .
Για να αδειάσω λίγον αέρα.

Rehab

Άναψέ μου ένα τσιγάρο.
Θέλω ζεστασιά και σιωπηλή κουβέντα απόψε.
Πάμε κάπου ήσυχα- κάπου σκοτεινά, να κουβεντιάσουμε τους εαυτούς μας.
Τίποτα απο τα καθημερινά δε θέλω.
Τίποτα απο όλα αυτά δεν θέλω για τώρα.
Είναι μικρά και άχρηστα για εμάς.
Ζητάω άδεια να βγώ από το δρόμο.
Κάπου είναι κρυμμένοι κι άλλοι - το ξέρω.
Όσο τους ψάχνω -τόσο θα κρύβομαι.
Οσο τους ψάχνω τόσο θα με βρίσκω.

Ξημέρωμα

Ξημέρωσε. Κουράστηκε η ανάσα μου. Όλο το βράδυ εξιστορούσε τη ψυχή μου και τις ψυχές άλλων, ωραίων , μακρινών. Καμιά φορά έρχονται στον ύπνο και πάλι τα λόγια τους μου λένε. Το κρεβάτι μου μια αγκαλιά ψυχών και εγώ αγγελιοφόρος. Είναι ευλογία το τραγούδι . όχι φθηνό κέρμα στα χέρια των βαρβάρων. τα φώτα δεν σε αναδεικνύουν, δε σε ξεχωρίζουν από το πλήθος. Μόνο σε προσφέρουν σε αυτό. όχι εσένα- αυτά που λες. Αυτά που άλλοι είπαν και εσύ έχεις την δυνατότητα να προφέρεις ξανά. Με τη ψυχή και την ανάσα σου. τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

ησυχία

Δίπλα μας ο χορός να διαβρώνει τα γόνατά μας.
Αρρυθμος, πάνω σε λάθος νότες να βαδίζει.
Ναυτία.
Μέσα στο σώμα μας ποιητές, ζωγράφοι, εραστές.
Πάντα άλλο να θέλουμε απο γιορτή.
Σε ένα σωρό από σπασμένα κέφια λίγο να ξαποστάσουμε.


Σε ένα σωρό λίγο να ξαποστάσουμε.
μέσα στο σώμα μας
δίπλα ο χορός
Αρρυθμος να βαδίζει.
απο τα γόνατά μας να διαβρώνει.
Ναυτία πάνω σε λάθος νότες
ποιητές, ζωγράφοι, εραστές.
Πάντα άλλο από σπασμένα κέφια να θέλουμε
Γιορτή.

κλειστή γραμμή

τίποτα ανοιχτο
τίποτα
κλειστά παράθυρα στον κόσμο καθρεφτίζουν εμένα
μόνο εμένα
εσύ έξω απ'το δερμάτινο σπίτι μου
δε θες να μπείς.
Μόνο συνθήματα πάνω μου γράφεις και κρύβεσαι.
εγώ πολύχρωμη
και εσύ στη σκιά σου.

So be it