πετάω πάνω απο τη στέγη του σπιτιού σου. κρύβομαι στην άκρη που έχτισες για να μην φτάνω.
είμαι μικρή.φόρεσα ένα ρόζ πανι για να γελάσεις.αλλάζω το σχήμα μου. σου θυμίζω τα ιδρωμένα όνειρα που ψιθύρισα στον ύπνο.
όχι σε σένα. ποτέ σε εσένα. γλιστράμε μαζί. στα δύο μονοπάτια που ποτέ δεν μας βγάζουν στη μέρα.
γλιστράμε σε ένα μόνο όνειρο.
Ονειρεύτηκα πως δε χόρευα με κανέναν.
είχα βγάλει τα δύο μου πρόσωπα.. όλο το βράδυ τα άκουγα να φεύγουν.
χορεύοντας μόνη.
μεσημέρι.
σε μια πλακόστρωτη πλατεία.
γεμάτη κόσμο.
δε σκεφτόμουν πια.
μόνο χόρευα.
μόνη.
σε μια πλακόστρωτη πλατεία.
γεμάτη κόσμο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
older posts
- March (1)
- October (1)
- September (1)
- June (2)
- May (1)
- December (1)
- October (1)
- August (1)
- July (1)
- November (1)
- October (1)
- September (3)
- August (1)
- May (1)
- April (1)
- March (3)
- February (3)
- December (2)
- October (1)
- September (1)
- August (2)
- June (2)
- April (1)
- March (2)
- February (1)
- January (2)
- December (1)
- October (3)
- September (2)
- August (1)
- June (1)
- May (2)
- April (1)
- March (1)
- January (1)
- November (1)
- October (1)
- August (2)
- July (3)
- June (4)
- May (3)
- April (2)
- March (9)
- February (3)
- January (6)
- December (7)
- November (5)
- October (6)
- September (1)
- August (2)
- July (4)
- June (2)
- April (2)
- March (2)
- February (3)
- January (8)
- December (8)
- November (6)
- October (1)
- September (12)
- August (4)
- July (9)
- June (4)
- May (20)
- April (12)
- March (7)
- February (6)
- January (3)
6 comments:
Περάσαν μέρες, αλλά άξιζε τον κόπο. Τώρα, ναι, είναι πιο ωραία η μέρα. Φιλιά
paolo**
είναι όμορφα σήμερα..καλημέρα και πάλι**
να υποθέσω πως ήταν το βαλς του Κοέν?
να το υποθέσεις..
γύρισες κι όλας σπίτι?
Γρήγορο ελαφάκι..
χοπ χοπ..;)
λα λα λα λα
φιλί
Post a Comment