Είναι οι φωνές που οδηγούν τις λάθος κινήσεις.


Ανόητες φωνές που ντύνονται στα μπλε.
Θυμίζουν ουρανό και ξεγελιόμαστε.


Τόσο απλά... σα να μη ζήσαμε ποτέ.
Σα να σκιρτήσαμε μόνο στα δικά του μάτια.

Μοναδικοί παραβάτες εμείς.

Παραβιάζοντας


Διαστρεβλώνουμε
Τα όνειρά μας
Γινόμαστε γκρι
και ξαναρχίζουμε...


3 comments:

elafini said...

προτιμώ να αφήνω ασχολίαστες τις "σκέψεις" σου γιατί πάντα πίστευα πως η ποίηση πρέπει να μένει αλώβητη από κάθε είδους κριτική..η εικόνα όμως που επέλεξες σε συνδυασμό με το κείμενο και τη μουσική είναι πραγματικά πολύ όμορφα..καληνύχτα..

Helix Nebulae said...

Θα συμφωνήσω με την ελαφίνα (συγγνώμη για την αλλαγή φύλου). Το τραγούδι είναι υπέροχο. Καλημέρα.

ion said...

ΕΛΑΦΙΝΙ
πρέπει να μένουν ασχολίαστες ή να τις χαϊδεύεις στοργικά. καλημέρα ελαφινιι (ελαφινα κατα helix) :)

Helix
καλημέρα
καμιά φορά όταν το ακούω ψάχνω να βρώ ποιο tab αφησα ανοιχτό..
καλωσήρθες στο ζεστό φτωχικό μου.

older posts