Ζάλη.
Όλα δείχνουν θολά.
Μια ακαθόριστη βουή καλύπτει αυτή τη νύχτα.
Οργή. Παραίτηση.
Μια φωνή περνάει απο μπροστά μου.
Μια χαμένη στιγμή λιποθυμά απέναντί μου.
Οι ορίζοντες ενώνονται.
Ένα κορμί ασφυκτιά, ζορίζεται, πεθαίνει.
Ένα δέντρο παράλυτο κοιτάζει τον ουρανό.
Βαλσαμωμένη πόλη.
Κρυμμένες ζωές ορμούν στη στατική μου εικόνα.
Χρωματίζονται απο αίμα, αρχίζω και τις διακρίνω.
Πλησιάζουν.Καταβροχθίζουν σπίτια, φωλιές.
Εικόνες γκρεμίσματος.
Σκόνη πυκνώνει την ομίχλη.
Η κίνηση με ξαναγεννά.
Αφουγκράζομαι το χώρο.
Περπατώ χωρίς να διακρίνω.
Δρόμους.
Ανάβει κόκκινο.
Περνώ.
Βουλιάζω. Στα πόδια μου κινούμενη άμμος .
Ερημη πόλη.
Ζαλίζομαι.
Αφήνω απο μέσα μου ένα γέλιο.
Με κυνηγάνε.
Γελάω.
Με χτυπούν.
Γελάω .
Με σέρνουν.
Με παραμορφώνουν.
Γελάω.
Όλα δείχνουν θολά.
Μια ακαθόριστη βουή καλύπτει αυτήν την πόλη.
Μια ακαθόριστη δύναμη αγγίζει αυτή τη νύχτα.