βρεχει.

Πάνω στις στέγες, είχε πετάξει η μάνα σου τα παλιά παιχνίδια.

Πέρασαν χρόνια.

Μεγάλωσες κι αρχισες να σκαρφαλώνεις.Εφτασες κι είδες για πρώτη φορά από ψηλά το μικρό σας σπίτι (κόσμος ολόκληρος παλιά). Κοίταξες κι αλλου,κοίταξες πίσω.

Ετσι πέρναγαν οι μέρες και οι νύχτες κι ακόμη αλλού να στρέψεις το βλέμμα δεν μπορούσες. 

Και ήρθε η βροχή.

Εκείνη που εσπασε τα κεραμίδια, αυτή που σε άφησε να πατάς στα μουσκεμένα μαδέρια της βάσης σου. Και κρύωσες, φοβήθηκες-και έπαψες πίσω να κοιτάς.Πάνω , ψηλά γύρισες τα ματια και από τότε έμεινες εκεί-για χρόνια , αιώνες -να κοιτάς τα σύννεφα που τρέχουν πάνω από εσένα και τον χαλασμένο σου κόσμο.

 "Είσαι στην άκρη.
Οι φίλοι σου έφυγαν-εσύ έφυγες. 
Βάζεις το χέρι στη τσέπη . Να ανάψεις τσιγάρο,να καθαρίσεις την ομίχλη. Πάντα σου άρεσε -μα δέ σε άφηναν να μπείς μεσα της και τώρα δε σε νοιάζει. Δεν έχεις τσιγάρα. Ισως δεν έψαξες πολύ βαθιά. 
Βγάζεις το χέρι απο την τσέπη και το απλώνεις μπροστά. 
Θυμάσαι ένα ζεστό μεσημέρι -ετρεχε η μηχανή και εσύ συνοδηγός-άπλωνες τα χέρια και ήσουν Θεός. Ησουν.
Κρατάς το χέρι απλώμένο. Κλείνεις τα μάτια. ΔΕν είσαι πια. 
Στέκεσαι στην άκρη. Και είσαι τόσο πολύπλοκα φτιαγμένη που μένεις εκεί. Χωρίς να ξέρεις -αν υπάρχεις-και αν κάποιος έμαθε πόσο διαφορετικά υπήρξες.


Κρίμα δεν είναι που δε σε έμαθαν-μα που δεν είδαν."

02/10/2030

"τελείωσαν όλες μου οι εναλλακτικές".
Επέστρεψα.
"Γύρισα και είμαι σε λάθος σημείο. Δεν κανω κύκλους- σε μια σπείρα έχουν μπλεχτεί τα πόδια μου και χάνω τις συντεταγμένες".
Δε χόρτασα αγάπη γιατί έλειπα.
"Όπου κι αν είμαι -άλλες αναγκές σκαρώνω"
Και ετσι γύρισα.
Για να κανω τα ίδια βήματα-για να σταματήσω στα ίδια σημεία-αλλά να είμαι εκεί.Να είμαι εκεί που δεν ήμουν. 


Μουτζούρωνα τα χρόνια μου και έφτιαξα μια μεγάλη κουκίδα.


Ορίζω για βαση μου αυτή -και σταματώ.
"μέχρι να ξεκινήσω πάλι"

Mister God this is Anna

"Ξερω τί βλεπω και τι βλέπεις εσύ.
 Αυτό που με στενοχωρεί είναι πως δεν το βλέπουν οι άλλοι".

Here comes the Sun

Όνειρο τις νύχτες , μετριάζει το άπειρο με το τώρα,

και λίγο πριν το αποκορύφωμα-

σαστίζει το μαύρο μπρός στον τεράστιο εχθρό.

ξετυλίγει το φώς του, ήλιος τόσο δυνατός

που όλα φωτίζονται και δείχνουν αστεία.

05 08 2011

Δε θέλω τίποτα. Κλείστε τις μουσικές σας.

Εχω το δικό μου τραγούδι να σιγοψιθυρίζω.

Δε ζητάω τίποτα.

Χαμηλώστε τις φωνές σας να ακουστεί αυτό το τρίξιμο της ψυχής ανάμεσα στις λέξεις.

Στα παλιά μου όνειρα υπήρχαν όνειρα-στα καινούργια μου όνειρα υπάρχουν πολεις.

Και χαμόγελα.

Θυμάσαι? Ναι, χαμόγελα.

Και προχωρώ μεσα στους δρόμους τους.

Στα δικά μου όνειρα είμαι ελεύθερη.