Όλα είναι εικόνες.
Ενα κύμα, ένα άγγιγμα.
Ένα χέρι που σε κρατά σταθερά κάτω απ'το κύμα.
Για ένα δέρμα. Για έναν όρθιο ύμνο.
Ύμνο για τη χαμένη αθωότητα.
Μέσα στο κύμα-κάτω απ'το κύμα.
(Μία εικόνα στο κομοδίνο του μυαλού σου. το απλωμένο χέρι για την επιφάνεια. ο νεκρός χρόνος πρίν τη πρώτη ανάσα. το μετά. και το αναπόφευκτο πρίν.Εσύ φταίς. )
Περνάει ο καιρός.
Το κύμα εκεί.
Το χέρι γερασμένο-
και εσύ έμαθες να μή βουλιάζεις πιά.
Ακούς βαμμένα κορίτσια που τραγουδούν.
Τα αγαπάς τα κορίτσια.
Αυτές τις γυναίκες.
Που περπατούν πάνω στο κύμα κι έμαθαν να μή βουλιάζουν πιά.
4 comments:
Αγόρι
…κι εσύ, σαν από χρόνια ναυαγισμένος
που άλλο δεν περιμένεις πια από τούτη την εικόνα του βαδίσματος
για να πιστέψεις μέσα σου βαθιά
πως πάντοτε μια σωτηρία μας περιμένει στο γύρισμα του δρόμου…
πως πάντοτε -μία ακόμη -σωτήρια μας περιμένει στο γύρισμα του δρόμου...
********
ειναι το βαθος σου ΚοΡιΤσι που
που οσο πυκνοκατοικημενο κι αν ειναι δεν η ουΣιΑ σου δε το αφηνει να βουλιαΞΕΙ.
κρατα τα μου το χερι .
ακομα ενα καλοκαιρι στο τελος
ακομα μια χαμενη παιδικη ηλικια
σου κραταω το χερι
(ακόμη μια χαμένη μέρα στην κερδισμένη μας ζωή).
Σε κρατώ μέχρι να φτάσουν οι χειμώνες.
-αφού τα καλοκαίρια σε θαμπώνουν.
*
Post a Comment