Κρυμμένες μέρες.

Μεσα στον αέρα που άφησα απ'εξω.

Κρυμμένη και εγω.

Εξω απ' τον κόσμο που με αφησε μόνη.

Και δεν μιλάς για αλήθειες, ποτε. Μόνο τις ιδιες λέξεις αναπλάθεις-παιζοντας με τα γράμματα- λες και τους άλλους ξεγελας-χωρίς τη ζωή σου να λογαριάζεις.

Και έχεις να πιείς μέρες-και η αλήθεια έγινε αδιάφορη.

Και εχεις να κάνεις πολλά ακόμη -μα εισαι εσυ και όλοι λείπουν-όσο πριν κι ακόμη πιο πολύ.

Και έχεις και μια στιγμή -που διαρκεί όλη τη μέρα

Και έχεις και μια στιγμή-όση κι η νύχτα μαζί-που είσαι εσυ-και όλα τα μέσα που στριμώχνονται στις γωνιές σου-και δεν τα χωράς πια.