Μόνο να φυσάει. Για να παίρνει ο άνεμος τα αστέρια- να τα φυλάει απο τα αχόρταγα μάτια των ονειροπόλων.

Διάβαζα χθές.Διάβαζα και δύο μέρες πριν. Διάβαζα όσο θυμάμαι τη μέρα και όσο θυμάμαι ξέχασα να ζω.

Δεν θα φύγω μακριά, όχι τόσο όσο χθές και δύο μέρες πριν ταξίδεψα.

Και οι σκόρπιες μου σκέψεις- πάντα ασύντακτες και σκόρπιες θα είναι-

-σαν τα ταξίδια
που με πήγαν 
μα πάντα μέσα μου με γύρναγαν.

No comments:

older posts