Και όπως μου όριζε η ελπίδα- εγώ διάλεξα εσένα. μέσα στα λιγοστά φώτα, σε έβλεπα να γράφεις. Για τις ανάγκες που αρνιόσουν και για τα όνειρα που δεν κοιτούσες πια. Και όπως εσένα σε όριζε η απουσία- δεν διάλεξες εμένα.Mέσ'στο σκοτάδι, με έβλεπες να ακουμπώ τα λόγια σου. Για την ανάγκη που είχα αφήσει και για τα όνειρα που αρνιόμουν να ζήσω. 

Και έτσι υπήρξαμε για λίγο.

Εσύ και εγώ, δυό λάθος στο τώρα τοποθετημένες ψυχές, μέσα σε φόβους και κρυφές σκέψεις, να λέμε ψέμματα πως βλέπουμε ο ένας τον άλλον.

woman VS Man by qczman