όσο μικραίνω λιγότερο παλεύω δυναμώνει
αυτός ο αέρας που έτσι και δεν του αντισταθείς
γίνεσαι χνούδι ελαφρύ και σε σηκώνει,
πετάς μαζί με τα πουλιά στα βάθη της ανατολής,
ακούς να τρέχουνε νερά,ακούς τ'αηδόνι,
βλέπεις τη θάλασσα μακριά,τη νοσταλγείς
και τότε ο αέρας απαλά σε προσγειώνει
μες στην παλάμη αυτής
που χρόνια περιμένει να της πεις
όσο μικραίνω γύρω ο κόσμος μεγαλώνει.


Π.Παυλίδης












Όσο μικραίνω γύρω ο κόσμος μεγαλώνει όπως σαρώνει στο πέρασμα του ο καιρός
όλα τα τείχη που 'χα χτίσει,πάει κι απλώνει στη θέση τους λιβάδια κι από πάνω ο ουρανός ανατινάζεται κι ελευθερώνει άγρια άλογα που αρχίζουν και καλπάζουνε καθώς η μέρα φεύγει θριαμβεύοντας
κι υψώνει πύρινα λάβαρα με αστέρια και γεράκια μες στο φως...
Όσο εγώ σβήνω,αυτή η φλόγα δυναμώνει όπως πυρώνει το μαύρο ατσάλι της ψυχής
βλέπω τον πάγο που 'χα γύρω μου να λιώνει,βλέπω τους δρόμους ανοιχτούς μέχρι τα πέρατα της Γης,
τώρα είμαι σύννεφο αν γίνω χιόνι θέλω να πέσω μες στον κήπο σου στην άκρη της αυλής, να είμαι το δάκρυ του χιονάνθρωπου που λιώνει μες στην απέραντη λιακάδα της δικιάς σου της ζωής...

3 comments:

elafini said...

Όσο μικραίνω γύρω ο κόσμος μεγαλώνει...

Παυλίδης

ξανθίππη said...

Η εγώ γέρασα, ή αυτό το μπλε που έχεις βάλει στα μικρά γραμματάκια δε διαβάζεται!
Όσο μεγαλώνω τόσο ο κόσμος μου μικραίνει...
(και η όραση λιγοστεύει, χα,χα!)

Καλημέρα γλυκά και φιλιά πολλά, γλυκιά Ιον με τα αγγελούδια σου...

ion said...

ελάφι**
στείλε και καμιά πρόσκληση !PP
mercy..

ξανθίππη**
ελέγχουμε την ηλικία μας με αυτα..ή η ηλικία ελέγχει εμάς??
oh my god...
Καλημέρα κούκλα Θαλασσινή.
πότε θα σε δούμε?

older posts