Θυμάσαι τα κύματα; δεν ρωτησα ξανά κανέναν. δε θέλω απάντηση-
ποιο κύμα- να διαλέξω; αυτό.
θυμάσαι το κύμα; ένα ήταν. πάνω σου . δίπλα σου. μέσα σου. σκαλισμένο πάνω του ένα καράβι όμοιο με τα σχέδία των ονείρων μου. με γυναικείο όνομα πλήγωνε το κύμα. και σε κορόϊδευε.
το θυμάσαι το κύμα; ποτε ναυάγησες; πότε πλησίασες στο χώμα; πότε σε τράβηξε πάλι πίσω; το κύμα-το καράβι με το όνομα-το όνειρο μου. αυτό
αυτό.
που δε βοήθησε κανέναν. αυτό που ίδιο έμοιαζε. με όλα τα άλλα -που ήταν άλλο. καλύτερο δυνατότερο
πιο κλειστό πιο επικινδυνο.
λίγο μετά την ψευδαίσθηση δημιουργείται το όνειρο
γιατί δεν αγγιξες ούτε στεριά ούτε θάλασσα
αυτά σε πήραν μόνο αυτά
και σε πάνε
πότε στο κύμα πότε στο όνειρο.
ετσι
ιδρωμένα/βρεγμένα/υγρά-
τώρα.
1 comment:
Με τον καιρό ξεχνούμε την δύναμη που μας ώθησε στο ταξίδι.
Κάποτε η επιθυμία, άλλοτε ένας ενθουσιασμός, κάποτε πάλι ο έρωτας.
Μόνο που ξεχνούμε τα πάντα κοιτάζοντας τον ουρανό που μας μάγεψε στην δύση του και μας κοίμισε σε κάποια του ανατολή.
Δεν βρήκαμε τρόπο να ξυπνήσουμε από τότε.
Για τούτο θυμόμαστε μονάχα το τύλιγμα του ποδιού από τη θάλασσα και την άμμο.
Αλήθεια είναι πως δεν βοηθάει κανέναν;
Τότε γιατί κούρνιασαν εκεί πολλοί άνθρωποι;
Αναρωτιέμαι αν κάποτε αποζητάμε ένα τέτοιο ταξίδι.
Αναρωτιέμαι αν έχουμε την δύναμη για κάτι διαφορετικό, ίσως μονάχα γνωρίζουμε τον τρόπο να επιρρίψουμε κάποιες ευθύνες.
Ένα σκόνταμμα μ’ έκανε να ξυπνήσω.
Πάντοτε έτσι γίνεται.
Post a Comment