Ενα μπουρδέλο γίναμε.
Οι εφημερίδες τσακώνονται μεταξύ τους.
Οι δημοσιογράφοι-εκδότες- καναλάρχες
τσακώνονται για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην ρουφιανιά.
Οι πολιτικοί γαμιούνται και μετά τσακώνονται .
Οι φίλοι "δίνουν" τους συνεργάτες τους.
Ο πρωθυπουργός κρύβεται
Η αντιπολίτευση αυνανίζεται
Η Αλέκα και ο Τσίπρας ανταλλάσουν συνταγές κουραμπιέδων.
Ποιά χώρα ρε;;
Ποιά παιδεία;;
Ποιός πολιτισμός;;
Ανίκανοι ορίζουν τη ζωή μας.
Μία ζωή έχουμε μάγκες,
όχι δύο για να τους χαρίσουμε τα όνειρά μας.
Αυτή είναι η ζωή μας.
Καμία άλλη.
Θα συνεχίσουμε να τους αξιώνουμε;;
'Η θα σκοτώσουμε τους βασιλιάδες ή πάμε για αλλού.
4 comments:
Το πάμε για αλλού ακούγεται σίγουρα ευκολότερο, αλλά η δεύτερη επιλογή θέλει περισσότερα κότσια
Πάντα το να αντιμετωπίσεις κατάφατσα ένα πρόβλημα είναι απείρως δυσκολότερο από την φυγή.
Βέβαια οι επιλογές που κάνει ο καθένας -μια είναι θέμα ιεράρχησης προτεραιοτήτων..
μα δεν γίναμε τώρα μπουρδέλο...
Ενώ σκεφτόμουν πως η γλώσσα δεν είναι για να δείχνεις "ποιότητα" η να κρύβεσαι μεσα στις δυνατότητες της
αλλά για να εκφράζεις τα συναισθήματα σου.
Ηρθες με το ποστ σου να το επιβεβαιώσεις.
υγ. ανυπομονώ για την ώρα που θα φωνάξουμε "το μπουρδέλο καίγεται"
Καλησπέρα
polsemannen**
καμιά φορά το να αφήνεις είναι σωτήριο..τόση σαπίλα όμως δεν μπιορείς να την αφήσεις. βρώμα. πολύ βρώμα..
καλός λύκος**
το ξέρω.. δε γίναμε τώρα μπουρδέλο, μόνο που τώρα αλλάξαμε τσατσα..
ψουξ..
η καθημερινότητα έχει γίνει τόσο παράλογη και άνιση για τους μή έχοντες που σαστίζεις καμιά φορά. τόσο που δε μπορείς να βγάλεις άχνα..
Post a Comment