Πρωϊ,

σιωπηλά σκαλίζεις τα όνειρα
να τα κρατήσεις λίγο -
μες στην ομίχλη
να τα κρύψεις-
μήπως τα βρούν
και στα σκοτώσουν.













3 comments:

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... said...

Και ποιος είπε γλυκιά μου πως κρύβονται τα όνειρα στην ομίχλη;
Βγάζουν μια κραυγή μήπως κι ο ήλιος τ’ ακούσει και τους δείξει τον δρόμο να ανέβουν ψηλά κι έτσι φανερώνουν την κρυψώνα τους.

Ίσως πάλι και να είναι το μέσα μου ψέμα που έκανα αλήθεια να δικαιολογώ τις περιόδους που δεν είμαι καλά…

Mr D. said...

μηπως και πισω απο τα χειλη οταν τα κρατας, μηπως στα ματια δε φαινονται;

ion said...

ήχε**
κρύβονται τα όνειρα.. κάποιες φορές τόσο καλά που ξεχνιούνται και μισοαναπνέουν για πάντα εκεί. κρυμμένα ..ξεχασμένα.

barik**
για όποιον ξέρει να βλέπει, ναι , φαίνονται..

older posts