Ξημέρωσε. Κουράστηκε η ανάσα μου. Όλο το βράδυ εξιστορούσε τη ψυχή μου και τις ψυχές άλλων, ωραίων , μακρινών. Καμιά φορά έρχονται στον ύπνο και πάλι τα λόγια τους μου λένε. Το κρεβάτι μου μια αγκαλιά ψυχών και εγώ αγγελιοφόρος. Είναι ευλογία το τραγούδι . όχι φθηνό κέρμα στα χέρια των βαρβάρων. τα φώτα δεν σε αναδεικνύουν, δε σε ξεχωρίζουν από το πλήθος. Μόνο σε προσφέρουν σε αυτό. όχι εσένα- αυτά που λες. Αυτά που άλλοι είπαν και εσύ έχεις την δυνατότητα να προφέρεις ξανά. Με τη ψυχή και την ανάσα σου. τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
3 comments:
Στο κάποτε της ύπαρξης μας ανασαίνουν όλοι εκείνοι που απλά καιροφυλακτούν.
Απλώνουν τα χέρια να κλέψουν ακόμα και την φωνή.
Βορά γίνεσαι σε στόματα διψασμένα για αίμα όχι πεινασμένα.
Μονάχα αν κλείσεις για λίγο τα μάτια πριν αφήσεις την φωνή σου να ταξιδέψει καταλαβαίνεις τι είσαι μέσα σου και μόνο εσύ το καταλαβαίνεις.
Μόνο το πάθος φρόντισε να μην σου μολύνουν "οι αλήτες του Σαββατό-βραδου".
άυπνο μικρό παιδί στα βαθιά.
δεν μολύνομαι..όχι πια. είχα πάντα προστάτες ισχυρούς.
καλη σου ημέρα μελωδικέ μου ήχε.
Kalosirthes pali, omorfi Ion!
Ti oraia na se synantao pia ki edo!Kai na akoume ki emeis pou kai pou tis melodies pou anasaineis, e;
Mou eleipse ayto...
Glyka filia kai oneira...
Post a Comment