Δίπλα μας ο χορός να διαβρώνει τα γόνατά μας.
Αρρυθμος, πάνω σε λάθος νότες να βαδίζει.
Ναυτία.
Μέσα στο σώμα μας ποιητές, ζωγράφοι, εραστές.
Πάντα άλλο να θέλουμε απο γιορτή.
Σε ένα σωρό από σπασμένα κέφια λίγο να ξαποστάσουμε.
Σε ένα σωρό λίγο να ξαποστάσουμε.
μέσα στο σώμα μας
δίπλα ο χορός
Αρρυθμος να βαδίζει.
απο τα γόνατά μας να διαβρώνει.
Ναυτία πάνω σε λάθος νότες
ποιητές, ζωγράφοι, εραστές.
Πάντα άλλο από σπασμένα κέφια να θέλουμε
Γιορτή.
4 comments:
Είναι η ψυχή ένα ταξίδι παράλογο, πότε απλώνεις το χέρι και στην προσπάθεια να την αγγίξεις σου το χτυπάει και κάποτε τα χέρια της απλώνει στα δικά σου και τα τραβάει στο σώμα να τ’ αγγίξουν.
Δεν ανησυχώ για το τι θέλω πια μα για το σε τι ελπίζω.
στο δρόμο σου κάποια ελπίδα θα σου ψιθυρίσει πάλι. είναι γεμάτος ο δρόμος. άνοιξε και θα γεμίσεις πάλι.
welcome back to bloggoland ion ;)
ελαφάκι**
δεν επέστρεψα ακόμη αδερφάκι.
με δανεική σύνδεση δεν ανοιγομαι ακόμη..
επειδή όμως με καλοσώρισες, κερνάω πρωϊνό καφέ, να σβήσει από πάνω σου τη νύχτα.
έλα, κερνάω καφέ..
Post a Comment