πρωϊνό

Είναι πρωΪ ακόμη.
Η μέρα θα είναι μεγάλη σκέφτηκα. Γεμάτη με άσκοπες κινήσεις.
Άδεια λοιπόν. Η μέρα σήμερα θα είναι πάλι άδεια, σκέφτηκα.
Μα είναι πολύ νωρίς ακόμη, κάτι μπορεί να αλλάξει.
Κάτι μπορεί να συμβεί σήμερα.
Κάτι διαφορετικό, κάτι που θα της δώσει λίγο παραπάνω ζωή.
Καμιά φορά δε φτάνει μόνο η δική μας θέληση .
Πρέπει να κινηθεί η γη πιο γρήγορα. Λίγο πιο γρήγορα.
Πίνω μια γουλιά καφέ.
Ανάβω τσιγάρο ακούγοντας το φτερούγισμα των ονείρων.
Τέτοιες ώρες ο ουρανός πρέπει να είναι γεμάτος όνειρα.
Γουλιά.
Σκέφτομαι όλα όσα ήθελα να κάνω.
Οχι σήμερα.
Όλα όσα ήθελα από πάντα να κάνω.
Είναι κάποιες μέρες που από νωρίς σου ψιθυρίζουν "σήμερα θα πάρεις μια απόφαση. Σήμερα κάτι θα αλλάξεις".
Μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, δεν έχω ακόμη αφεθεί στον κυνισμό της καθημερινότητας.
Ο καφές έλαφρύς. Επίτηδες.
Για να αφήσω λίγο παραπάνω το άγγιγμα του ονείρου πάνω μου.
Το συνειδητοποιώ. Κάτι πρέπει να κάνω, διαφορετικό, κάτι πρέπει να αλλάξω.
Στο μυαλό μου αναθυμιάσεις από εικόνες παιδικές, από "θέλω" δυνατότερα.
Η απόφαση δημιουργείται.
"Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για αυτά που πραγματικά θες, απλά δημιούργησε τις προυποθέσεις για να γίνουν!", η καρδιά μου σιγοντάρει.
Δε χαμογελάω. Όμως νιώθω καλύτερα.
Ξέρω τί πρέπει να κάνω. Πρέπει να αλλάξω το σκηνικό.

"Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Η ζωή είναι μεγάλη μη την κάνεις καρναβάλι".

Καλη σας ημέρα...