χρώμα

Νομίζω πως είμαι μόνη
Κοιτάω καλύτερα..
στο δρόμο για τη γκρί δουλειά με συνοδεύουν πολύχρωμα σκουπίδια.

κόκκινα μικρά τενεκεδάκια κοροϊδεύουν τη στιγμή που μελαγχόλησα.
λαμπυρίζουν το logo τους κάτω απο τον ήλιο.
φλούδες χορεύουν -σκαρφαλώνοντας επιδεικτικά στις γάμπες μου.
Κάποιος που χθές βαρέθηκες έφτυσε πάνω τους την λάθος υγιεινή του ζωή.
Δεξιά μου η μεγάλη βιτρίνα , γεμάτη ύφασμα.
Μου προτείνει να ντύσω τη ντροπή μου.
Για να φανώ δυνατή και φέτος.
Να βάλω χρωματιστά πάνω μου πανιά.
Αλλιώς για αυτούς δεν υπάρχω.
Περνάω τη μέρα μου δίπλα στο τίποτα.
Γερασμένες ψυχές πασχίζουν.
Ενώ γερνούν.
Να σκοτώσουν την δική μου ζωντανή ακόμη ψυχή.

Ο κόσμος τους είναι γεμάτος καμένα δάση, μισολειωμένα κουφάρια,
μισοφαγωμένες ψυχές,
ηλίθια χαμόγελα.

Δεν τον θέλω.. έφτιαξα δικά μου χρώματα και ετοιμάζομαι να βάψω. ..
Το νιώθω.
και εσύ κρατάς ένα πολύχρωμο πινέλο.
Κυριακάτικο -
γεμάτο αληθινή ζωή.

Πάμε;