Τώρα

Ηρθε στον ύπνο μου όλη η προηγούμενη ζωή μου. Δεν θέλω να σε τρομάξω ψιθύρισε. Δεν θέλω να σε ξυπνήσω. Θέλω να σου θυμίσω ποιά είσαι μόνο. Και ποιά έβλεπες στα τότε όνειρά σου πως θα γίνεις. Πέρασα όμορφα χθές βράδυ. Αυτή ήμουν λοιπόν; Αυτή που μέσα μου ακόμη είμαι; Αλλαξαν μόνο τα γύρω μου.. Και άλλαξαν τόσο πολύ.. Θυμάμαι έτρεχα με μάτια κλειστά χαράματα στους πιό μεγάλους δρόμους με μια φωνή μέσα μου να φωνάζει "πέτα..πιο ψηλα..πιο γρήγορα.. μη φοβάσαι". Δεν φοβόμασταν ..άγνοια θανάτου - Overdose ζωής. Ανάβαμε τσιγάρο, κοιτάζαμε το δρόμο και φεύγαμε. Μακριά. Όπου κι αν αυτό ήταν. Και γεμίζαμε με εικόνες, παρακαταθήκη του χθές στο σήμερα. Γεμίζαμε το μυαλό μας για το κενό του σήμερα. Δεν αναπολώ. Απολαμβάνω το χθές μου, υπενθυμίζοντας στο τώρα μου πως να ξαναγεμίσω.
Σήμερα ξύπνησα κάπου ανάμεσα στο χθές και το αύριο. Το τώρα μου είναι απασχολημένο. Προετοιμάζεται για τη μεγάλη φυγή. Ακούγοντας τον αέρα να το πλησιάζει.. Σήμερα είναι όμορφα. Θα έρθει το χθές να με πάρει μαζί του σε ένα ταξίδι που θα υπάρχει μόνο το τώρα..

Και όλα θα είναι ζωντανά.