η μικρη μας πολη..

θα αφήσεις να χαθεί αυτή η μια ευκαιρία σου; Ζήσε. Τώρα που γράφεις.Τώρα που διαβάζεις. Αυτό που δεν ξέρω πως να γραψω. Εδώ μέσα στην υγρή σπηλιά μας όλοι μας με το όνομα που εμείς διαλέξαμε, διψάμε για ζωή , διψάμε για αγγίγματα.Όλοι εδω μέσα φοβόμαστε. Όλοι εδώ μέσα φοβόμαστε κάτι. Μα θέλουμε να ζήσουμε. Μια ζωή καλύτερη απο αυτή που μας δίνουν. Χτίζουμε το κάστρο μας για να ξεχάσουμε την έξω ασχήμια. Είμαστε αϋλα όνειρα. Μέσα σε αυτό το κάστρο θα φτιάξουμε μια πολιτεία που δεν θα μας θλίβει.Μόνο θα μας θυμίζει πως αξίζουμε πολλά μα δεν τολμάμε να το φωνάξουμε.
Και μόλις η ψυχή μας νιώσει σίγουρη, ίσως πάρει θάρρος για να αλλάξει κάτι στην έξω ζωή.
Είναι οι σκέψεις μας ασπίδα στο κενό τους.