τώρα...
Λέω να ξεχάσω τί σημαίνει ζώ.
Να σταματήσω να υπάρχω.
Σκάρτη η ύλη που παγιδεύει και τη δική μου θεότητα.
Αξίζω παραπάνω απο αυτό μέσα στο οποίο κρύβομαι.
Αξίζω ένα άϋλο εγώ, αξίζω ένα περίβλημα ψυχής.
Χωρίς σαρκινους φόβους, χωρίς σάρκινες ανάγκες.
Θέλω να είμαι αυτο που μπορώ.
Θέλω να είμαι η ψυχή μου.
Και θα γίνω...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Καλημέρα γλυκιά μου. Είμαι πολύ χαρούμενη.. επιτέλους μπορώ να σου σχολιάζω! :)
Είσαι αυτό που μπορείς... άστο απλά να βγει έξω, μην το καταπιέζεις...
Φιλιααααα
(Υ.Γ. Επανέρχομαι μέσα στη μέρα να κομεντάρω και άλλα ποστ σου χι χι)
το ξέρεις πως μπορείς..όπως όλοι ...απλά μερικές φορές χρειάζεται το ανθρωπάκι που κατοικεί μέσα μας να το φωνάξει δυνατά μπας και το ακούσει και ο γίγαντας που βρίσκεται έξω..καλημέρα
dolhpin..
καλώς ήρθες γεμάτη σχόλια..
Είμαι αυτό που μπορώ..
μα μπορώ ακόμη καλύτερα !)
ελαφάκι..
ανθρωπάκι..γίγαντας..
υπέροχο σχόλιο...
αρχίζεις απαισιόδοξα και τελειώνεις ελπιδοφόρα, κρατάω το τελευταίο!!!
Υ.Γ όμορφο το blog σου
Post a Comment