τους φύσηξες αέρα
τους έμαθες πώς ζεις τα όνειρα.
Παιδιά σου ήταν.
Κι αυτά μέχρι το τέλος- παρακαλούσαν κρυφά για ένα μάθημα ακόμη.
Είναι δύναμη αυτό που τους έδωσες
κι αυτό σε έκανε ισχυρό
μέσα στο αέρινο σου πνέυμα
έγώ, μακρινός θεατής , αρκέστηκα σε λίγες νότες μόνο να σου χαρίσω.
Και εσύ τις άκουσες.
Μια σκέψη για όλα τα ορφανά σου παιδιά.
Μέσα από τις ιδέες σου μεγάλωσαν μα κατάφεραν να προσπαθούν ακόμη για το όνειρό τους.
ΓΙα έναν Δάσκαλο που έζησε υπέροχα και πάντα υπέροχα θα πλανιέται..
