Κυριακή πρωϊ- ο νέος κήπος ξαπλώνει στο πρώτο φως του ήλιου.
Τα παιδια κοιμουνται ακόμη.
Φτιαχνω καφε.
Ο καθρεφτης εκει.
Ξυρίζω τα μαλλια μου, φευγει το βαρος του κόσμου απο πάνω μου.
Πίνω καφέ.
Βαζω το κόκκινο παντελόνι-(αυτό που "δε μου πάει")
Ο Jeff Bridges μιλάει τη μουσική του
και εγω ταξιδεύω στις μακρινές σκέψεις κοντινών ψυχών.
Είναι πρωϊ ακόμη.
Μα σημερα όλη τη μερα πρωϊ θα είναι...
No comments:
Post a Comment