ασυνταξίες

Μικρό καταγάλανο όνειρο δεν λες να στεριώσεις. Μέσα σε εικόνες χάνεσαι, ζητάς την έμπνευση για να συμβείς. Στατικό σηκώνεις τα μάτια μα τα υπόλοιπα κομμάτια σου νωθρά αρνούνται να ζητήσουν. Κίνηση. Λίγη κίνηση. 

σηκώθηκα πάλι . Πρωί υγρό και κρύο, θυμίζει πως ζούμε και δεν χαθήκαμε ακόμη. το μυαλό κοιμισμένο, ασύντακτα προσπαθεί να μου δηλώσει αναγκες. Επιβάλει το όνειρο χωρίς προσόντα. Λείπουν αυτά. Και εγώ ασύντακτα-ανορθόγραφα σαστισμένη θέλω να το ικανοποιήσω. Χωρίς προσόντα- χωρίς έμπνευση μυαλό μου τίποτα δε συμβαίνει, τίποτα δε συμβαίνει. ίσως μόνο δεν χάνεται η ελάχιστη ελπίδα. Πως κάποτε θα γίνουμε άνθρωποι-ψυχές γεμάτοι ζωή-γεμάτοι εικόνες.

Προς το παρόν μυαλό μου σώμα μου, αλλιώς θα πορευτούμε απο αυτό που η μοίρα κάποτε σκέφτηκε στα όνειρα για μας.