ηλίθια εικόνα. Σαν τη δική σου.
που νόμιζες πως θα μπορέσεις
κάπου αλλού να βαδίσεις.

Κοίτα-αυτό το βρώμικο χαρτί σου αφήνω-
Κι αν λερωθείς -

μόνο μελάνι θα είναι. 


"Mη μιλάς-
εγώ θα μιλάω και εσύ θα γράφεις"

και ξεφύσηξε η ψυχή τον καπνό.










Και εγένετο Elafini..

Σαν σήμερα πρίν κάποια χρόνια ο δημιουργός είχε κέφια.

"θα φτιάξω μια μικρή θεά" είπε και μέσα της ακούμπησε όλα τα χρώματα.

"ακόμη κι όταν είναι γκρινιάρικο, θα είναι το πιο γλυκό ελαφάκι που έχει πατήσει το χορτάρι της Αθήνας"- (ακόμη δεν είχε πέρασει ο νόμος της αντιπαροχής)-. 
"Θα λατρεύει τη μουσική και όποτε θέλει χάρες θα της φτιάξω ένα μικρό αδερφάκι για να μην κουράζεται  ποτέ".

Και έτσι εγώ ακολούθησα. 
Το μικρό αδελφάκι ξέρει..πως ότι και να γίνει..αυτό θα ακούει τα παράπονα-τις μουρμούρες-
αλλά θα βλέπει και τα χαμόγελα της μεγάλης αδελφής του..
Ας είναι ..το δέχομαι..

Χαίρομαι που είσαι εδώ ελαφίνι..

Χρόνια σου πολλά..




Kλεισμένος ο μυθικός του εαυτός, αντικατέστησε το όνειρο με ελπίδα και την ελπίδα με αγωνία.

κλεισμένος ο μικρός του εγωίσμός ανοίχτηκε μια φορά και απο τότε γδαρμένος κρατιέται απ'τον μυθικό εαυτό του.

...

Χωρίς πρόχειρες σημειώσεις όλοι πιο λίγοι μοιάζουν.

...

και στον ήχο της σελίδας που σκίζεται σκίζονται και αυτοί.

...
ψεύτικοι φτιασιδωμένοι τάχα θρηνούν τη ζωή τους
...
και οι σκισμένες τους λέξεις συλλαβές πια 
...

με δεκάδες λάθη η αλήθεια.
...

Μόνο να φυσάει. Για να παίρνει ο άνεμος τα αστέρια- να τα φυλάει απο τα αχόρταγα μάτια των ονειροπόλων.

Διάβαζα χθές.Διάβαζα και δύο μέρες πριν. Διάβαζα όσο θυμάμαι τη μέρα και όσο θυμάμαι ξέχασα να ζω.

Δεν θα φύγω μακριά, όχι τόσο όσο χθές και δύο μέρες πριν ταξίδεψα.

Και οι σκόρπιες μου σκέψεις- πάντα ασύντακτες και σκόρπιες θα είναι-

-σαν τα ταξίδια
που με πήγαν 
μα πάντα μέσα μου με γύρναγαν.

Sahar I



Χθές υπήρξα κάτι.
Σήμερα πασχίζω στα δύο μου πόδια να σταθώ.

Και είναι αστείο πώς όλοι με φαντάζονται όρθια.

Εσύ- γλυκιά μου δεύτερη ψυχή- να με ονειρεύεσαι την ώρα που οι παλάμες θα αγγίζουν το πάτωμα.
Και εγώ- θα έρθω και θα σου τραγουδήσω..

"Αντίο δρόμοι του Βερολίνο"
..και το πιάνο θα παίζει έξω απο τη ζωή μου
-για τη μισή ζωή μου.




Ήχος




Οι εκδόσεις ΜΠΑΡΤΖΟΥΛΙΑΝΟΣ σας προσκαλούν
με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης

στον πολυχώρο ΑΓΚΥΡΑ,
την Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009 στις 19:00
Σόλωνος 124 & Εμμανουήλ Μπενάκη (Εξάρχεια),

στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής
του Ιωάννη Τσιουράκη
με τίτλο
Ήχος Πλάγιος. Μόνος…

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Ελένη Γκίκα, συγγραφέας – κριτικός λογοτεχνίας
Δημήτρης Βαρβαρήγος, συγγραφέας
Γρηγόρης Χαλιακόπουλος, συγγραφέας

Αποσπάσματα της συλλογής θα διαβάσουν οι:
Μαρίνα Γκάτσου
Νικόλας Τελλίδης

Μουσική θα παίξει ο Γιάννης Νανόπουλος.


Εκδόσεις Ηλίας Μπαρτζουλιάνος Σοφοκλέους 5, Αθήνα 10559,
τηλ. 2103835421, 6977306160


...Το πλοίο της ψυχής του Ιωάννη ρίχνει για λίγο Άγκυρα και μοιράζεται τα όνειρά της.
Καλή επιτυχία ήχε..Η σκέψη μου  μαζί σου..


Βγαίνω στο μικρό μπαλκόνι της κουζίνας - ανάβω τσιγάρο. 
φυσάει πολύ σήμερα. 
Όταν ήμουν παιδί, είχα πεί πως με μαγεύει η θάλασσα στον ανοιχτό ορίζοντα.
Και ο Θεός με άκουσε.
Ενάμισι μέτρο μακριά από το μικρό μου μπαλκόνι, μου δόθηκε ένας ψηλός- ατέλειωτος καμιά φορά - γαλάζιος τοίχος. 
"Πλάκα μου κάνεις" σκέφτομαι.
Σηκώνει αέρα.
Ακούω μόνο γδαρμένες τέντες.
'Δε μασάω" μουρμουρίζω.
Μισοκλείνω τα βλέφαρα και βλέπω έναν γαλάζιο ορίζοντα.
Βλέπω αχνά τη θάλασσα στα όρια της να ακουμπάει τον χωρίς σύννεφα ουρανό.
Η πραγματικότητα δε θα με κοροϊδέψει.

Από το μικρό μπαλκόνι της κουζίνας μου, βλέπω τη θάλασσα-
κι αν συνεχίσει ο αέρας ίσως το πρώτο πλοίο να φανεί...


Οι μέρες έχουν χιλιάδες πρόσωπα. Οι μέρες έχουν χιλιάδες μυρωδιές. Εμείς οι αστείοι- επιλέγουμε τρία πρόσωπα, τρείς μυρωδιές, τρείς μορφασμούς και με αυτά πηγαίνουμε. Μπορώ να τυλίξω τις μέρες μου με χαρτιά, μπορώ και με ήχους. 
Μπορώ να μείνω ακίνητη για δεκάδες ώρες.
Να βάλω στοίχημα?.

Μπήκα σε ένα κουτί.Οι θεατές μου -χειροκρότημα.
Στα πόσα λεπτά θα βγώ.
Στα πόσα λεπτά θα βγώ?
Τους απογοήτευσα.
Είμαι ακόμη στο κουτί- Χωρίς καμία κίνηση- και αυτοί έχουν από ώρα φύγει.
Κανείς δεν περιμένει -όταν οι εικόνες διαλέγουν άλλη αλληλουχία απο αυτή που περιμένουν-.

Εγώ - στο άδειο μου θέατρο- πίσω απ'το θολωμένο γυαλί- ναρκώθηκα απ'τη σιωπή - και απο την απουσία.

Μια νύχτα όμως θα βγώ - πιο σιωπηλή από ποτέ μέσα στις χίλιες λέξεις μου. 


older posts